Lieve 2018, je was geen makkelijk jaar, maar uiteindelijk wel een heel mooi jaar!
Jij was het jaar waarin ik regelmatig tegen mezelf aanliep, te hoge eisen aan mezelf stelde, de lat veel te hoog legde en veel te vaak luisterde naar die stemmetjes, die mij vertelden dat ik geen doorzettingsvermogen heb.
Je was een jaar van onbalans, maar ook een jaar van leermomenten en inzicht.
Jij was het jaar waarin mijn middelste zoon trouwde met zijn allerliefste vriendin, waar ik ineens al mijn kinderen en kleinkind bij elkaar zag en bijna uitelkaar barstte van geluk om deze rijkdom.
Jij was het jaar waarin bij oudste dochter de ziekte van crohn weer opvlamde, wat uiteindelijk eindigde in een operatie waarbij het ontstoken stuk darm is verwijderd. We hebben in augustus en september samen heel wat tijd op de seh van een aantal ziekenhuizen doorgebracht, maar haar beslissing om zich te laten overplaatsen van ons plaatselijke ziekenhuis naar die in Den Haag was een goede.
Lieve 2018, jij was ook het jaar waarin missT een echte tiener werd en meer werd losgelaten waar ze achteraf gezien duidelijk aan toe was. Ik heb inderdaad de neiging om mijn jongste veel te lang klein te houden.
En 2018 was jij een jaar van pieken en dalen, de aller grootste piek is die van twee weken geleden, toen ik mijn tweede kleindochter in de armen hield.
Maar eigenlijk is het allermooiste van jouw 2018, mijn gezin, hoe we met z'n allen voor elkaar zorgen, elkaar steunen er voor elkaar zijn, ieder op zijn of haar manier.
Dus lieve 2018, wij laten jou nu achter ons en hopen voor 2019 een jaar met net zo veel mooie momenten en net zo veel liefde.
Lieve 2018, dank je wel!
💓💓💓💓💓💓