sneeuw

En zij is er blij mee.

de bijdrage van deze week

laos! Dit staat ook in mijn keukenkastje

Vanmorgen zwaaiden wij mijn lief uit. Hij vliegt nu naar Bangkok en vanaf daar met een binnenlandse vlucht naar Chiang Rai (Noord Thailand) om vanuit daar naar de grens met Laos te gaan. Hij gaat twee weken trekken door Laos, zijn grote wens, dit land is nog niet toeristisch en de natuur is prachtig ongerept. En als je dan de kans hebt om je droom te volgen, dan moet je dat doen, toch?

De komende tweeënhalve week ben ik weer alleenstaande moeder, een gevoel van seen-it, done-it, ook al is het al weer wat jaren geleden.
Maar ik kijk nu al uit naar het eerste mailtje, dan weet ik in ieder geval dat hij veilig is aangekomen.

En doordat lief gisteren al vrij was, schoot de knutselmiddag van peutermeisje en mij er een beetje bij in. We bakten nog wel cupcakes en als je die laat versieren door een peutermeisje die heel veel van roze houdt, komen ze er zo uit te zien.

Hier in de buurt hebben we een aantal kleine speeltuintjes tussen de huizen liggen. Deze is favoriet bij miss T., want deze heeft schommels.

En ja, ik heb ook nog een tijdje met haar mee geschommeld op die andere schommel, maar daar zijn (gelukkig) geen foto's van.

gelukkig zijn olifanten te zwaar om weg te waaien,

we gingen dus naar de dierentuin, gewoon om er even uit te zijn, want het waaide echt heel hard. Van te voren hadden we het plan om de binnenverblijven af te lopen, warm en uit de wind. Maar onze miss T. besliste anders, ze wilde zeehonden zien (die zitten buiten) , de vissen in het Oceanium konden haar niet boeien, behalve dan de walvisglijbaan. Natuurlijk moesten we vanaf daar doorlopen naar de olifanten, die nog wel bleven staan, maar wij waaiden bijna weg.

Vlak voor we het reptielenhuis in liepen, zag ik daar de ottertjes en ik hou van ottertjes, daar heb ik dan wel weer een beetje kou voor over.

Via de giraffen teruggelopen richting uitgang  toen  er een meisje tussen ons in liep, die steeds heel zachtjes zei dat ze echt niet meer wilde lopen, want ze was moe. Ze wilde naar huis (en wij ook), naar warme chocolademelk, thee en een bank om een uurtje op te slapen (want dat deed zij)

Nog ééntje om het weekend in te gaan.

Mijn kinderen hebben humor (vind ik zelf). Het is dus altijd afwachten wat ze nu weer van de 'spreuken' op m'n flow-kalender maken.
Deze vond ik van de week.

Ik wens jullie een fijn weekend!!!

Zo langzamerhand is de woensdag hier knutseldag

We begonnen vanmorgen al met spelletjes aan het ontbijt, toch echt wel de manier om een meisje dat eerst heel hard riep dat ze niets wilde eten, gewoon lekker haar boterham op te laten knabbelen.

Nadat we eindelijk allebei aangekleed waren gingen we maar naar buiten voor het rondje boodschappen, pop  mocht ook mee in de buggy. En omdat ze hier heel tevreden over was hield het meisje ook verschillende mensen staande voor een gesprek. Dat ging dan ongeveer zo, argeloze voorbijganger ziet lief blond meisje met pop in buggy, kijkt en hoort het meisje vrolijk 'hai' zeggen en negen van de tien keer had ze dan 'beet' en volgde een gesprek waarin ze vertelde dat ze boodschappen ging doen, dat pop mee mocht en dat mama de poppenbuggy uit de schuur had gehaald. We hadden alle tijd, dus dan laat ik haar maar en het is ook heel leuk om de verschillende reacties te zien van de mensen die aangesproken worden.

Samen soep met brood eten. De vega smeerworst is de nieuwe favoriet van het meisje. En eigenlijk is ze na het eten al best een beetje moe, ik merk nog aan alles dat ze tot een paar weken geleden rond deze tijd lekker een uurtje ging slapen. (Proberen heeft geen zin, ze verzet zich zo dat ze echt niet slaapt, een rustig uurtje houden gaat beter). Dus rustige knutseltijd, we gingen samen zitten kleuren, een regenboogkat.

We bakten nog een kruidcake, waarbij het meisje netjes het beslag roerde en vervolgens iedere 5 minuten naar de oven ging om te kijken of de cake al klaar was.
Aan het eind van de middag was meisje erg moe en had ik geen zin of inspiratie meer om haar nog bezig te houden, dus zijn we tegen elkaar aan op de bank gekropen en hebben naar een aflevering van 'het kleine huis' zitten kijken, waar meisje nog niets van begrijpt, maar ze zat gewoon lekker tegen mij aan een heel klein beetje te soezelen.

Ondanks dat het buiten guur en nat was, hebben wij op tafel al een beetje lente staan.

En hoe was jullie dag?

een gedeelte van dit logje wilde ik gister al posten

maar door een stroomstoring gingen wij gister terug naar de jaren '70, geen i-net en geen tv (z.iggo lag er uit), voor lief en mij geen probleem, (tv staat bij ons vaker uit dan aan) lief pakte een boek en ik ging verder met een breiwerk. Maar de kids dachten er toch anders over, geen internet, geen ping, geen wap, geen msn. Dochter vroeg zich af hoe wij vroeger leefden zonder deze voor hun onmisbare apps. Nou gewoon, informatie voor school haalde je uit boeken, daarvoor ging je naar de bibliotheek en wilde je afspreken met iemand dan belde je even op of je fietste gewoon langs.
Dochter zei toen dat zij die dingen ook deed, maar dan tegelijk, dus afspreken met een vriendin en ondertussen tweeten dat je daar heen gaat en dan samen msn-en met nog een andere vriendin.
Ik dacht toen ineens, wat een drukte moet dat in je hoofd geven, want je hebt nooit je aandacht bij één ding. Maar het zou ook kunnen zijn dat ik gewoon niet met de tijd mee ga.

Toevallig waren we gistermiddag toch al ergens in '70, want we gingen naar de kinderboerderij,  deze is eind jaren '70 geopend en in al die jaren eigenlijk niet veel veranderd en dat geeft het echt een knus en nostalgisch sfeertje.

vandaag scoren we een tien op de schaal van burgerlijkheid.

Een tijd terug kregen wij van onze buurman zijn oude fietsendrager. Dat ding hing in de schuur, gewoon gezellig aan de muur te hangen. En nu sprak lief er weleens over om met dat ding de fietsen mee te nemen naar bijv. Meyendel en dan daar eens te fietsen, maar het bleef dus bij praten (en er aan denken).
Tot vanmorgen, want het was ook vandaag weer bijna lente-weer en wij wilden best een stuk gaan fietsen, maar als we hier de stad/dorp uit zijn, rij je in de polder, zonder bomen en beschutting, dus dan wordt het al snel guur.
Het eerdere plan kwam dus van stal uit de schuur, de drager ging aan de auto, mijn opoefiets en de zeer degelijke herenfiets van lief erop en we reden naar Meyendel.
Nu heb ik altijd geroepen, dat ik fietsen achterop de auto echt het toppunt van burgerlijkheid vind, zo van als je wilt fietsen, dan ga je fietsen en niet eerst een stuk autorijden en dan die fietsen afladen om te kunnen gaan fietsen. En vandaag ben ik toch bijna zonder schaamte in de auto gestapt, mee gereden tot Meyendel, daar fietsen van de auto, zitje erop, kind erin en fietsen maar.
En het was heerlijk rijden, we kwamen nu verder dan het gebied waar we anders lopen, zagen een kudde paarden en ook konijntjes.
We fietsten naar de watertoren in de duinen bij Scheveningen, zetten de fietsen neer en wandelden er nog een klein eindje, echt een klein eindje, want Miss T had besloten dat ze niet zelf wilde lopen. (ze was kennelijk iets meer moe dan ze zelf wilde toe geven)

Dit zag ik toen we weer thuis waren. Het is de afgelopen tijd echt te nat geweest, een ontkiemende vetbol.

En miss T, zij viel in slaap op de terugweg en heeft thuis nog meer dan een uur geslapen op mijn schoot, dus ik zat op de bank met slapend peutertje en deed lekker helemaal niks.

Hotel New York

Op onze allereerste date deden we dit. We liepen van het centrum naar de kop van zuid, naar Hotel New York. Mooie en dierbare herinneringen heb ik aan die wandeling, aan die avond. Vandaag deden we het nog eens, maar nu met ook een drie-jarige peuter erbij en dat was toch anders, niet minder leuk, minder grappig of minder romantisch, maar wel heel anders. Ik had die eerste keer namelijk nooit gezien dat ze een mini speeltuintje hadden voor het hotel. Zo zie je maar hoe kinderen je blik kunnen verruimen,

En dan zie je in een zijstraatje ineens dit.........

Een kadootje toch ?!
Fijn weekend!

woensdagmiddag

Nadat we van de week 's avonds dit boek hadden gelezen.

Gingen we vanmiddag Ina ook streepjes geven.

Daarna was het natuurlijk tijd voor 'vrije expressie', waarbij we ook nog een serieus gesprek voerden over welke sesamstraat karakters nu nog een middagslaapje doen.

Ze denkt Purk nog wel, want die is nog klein, maar Ieniemienie en Pino echt niet, want die zij groot (net als zij)

 (en terwijl ik weet dat ze eigenlijk al de hele middag 'vecht' tegen het verlangen om toch even een uurtje in bed te kruipen, maar ja, toch jezelf 'groot' houden)

wandeling op zondag

Vanmiddag wandelden we door Meyendel en zagen behalve mooie luchten, ook jong groen en bomen uitlopen. 

Raar om te zien.

Een beetje lente in januari.