tjein,,, en nogge tjein
zijn de eerste woorden die ik de laatste dagen hoor,
zodra kleine puk wakker is.
Achter ons huis rijdt de trein, om de zoveel tijd komt er eentje langs.
Ons valt het niet meer op en tot voor kort reageerde kleine puk er ook niet op.
Maar nu heeft ze De Trein ontdekt
en brengen we heel wat tijd door staand voor het raam van haar kamertje
kijkend naar de treinen die langs komen.
En daarom gingen we vandaag met de trein, speciaal voor kleine puk.
We stapten op vlakbij huis en lieten ons rijden tot Den Haag met een dol gelukkig meisje op schoot.
Ze zag koeien, schapen en vooral nog veel meer treinen.
We stapten uit vlakbij het werk van lief, zodat lief aan zijn collega's kon laten zien hoe groot pukje al weer is.
En we reden weer terug met een moe en voldaan pukje
die twee haltes voor we eruit moesten in slaap viel.
en bleef slapen wel meer dan een uur
even wakker werd en toen in mama's armen en later op de bank nog een uurtje verder sliep.
En vandaag was ook de dag dat de oudsten naar hun vader gingen. Ik bracht ze weg samen met pukje, die ze allemaal dag zwaaide, maar wel heel verbaasd was dat ze zomaar 'da binne' gingen.
Dan ga je thuis koken en staan er twee mini pannetjes op het fornuis. Staat Puk te vragen waarom Joejoe (Joeri haar held) niet aan tafel komt en is het behalve het gekeuvel van Pukje eigenlijk wel stil aan tafel.
We moeten nog even wennen, zeg maar.